Meester Amram, de aankondiger van de Nieuwmaking

Fragmenten uit de meditatiezitting van de Kring van november 2019.Nu we de tekst herlezen, beseffen we pas hoe deze ons voorbereidde op de Corona beproeving. 

Meester Amram, de aankondiger van de Nieuwmaking gaf deze lering door via MLM.

Vol van genade

«Kun je vervoering leren, of is het een aangeboren iets?Ik zeg u: vervoering is een begrip, dat men diep moet kunnen aanvoelen.Genademensen zijn mensen die zich kunnen herinneren dat ze voertuig zijn van Gods genade.Ze gedragen zich anders dan anderen.Ze lenen zich als het ware om anderen te helpen gelukkig zijn. En gelukkig in de betekenis van “in vrede”. In vrede met alles, dus ook met beproevingen en pijn. Genademensen dragen anderen ongemerkt.Ze staan altijd klaar om te helpen, niet omdat ze aandacht willen of het gevoel hebben iets te moeten goedmaken; ze doen het gewoon uit zichzelf.Genade laat zich immers niet misbruiken!Jullie weten inmiddels wat genade is: het is een energie die je optilt en die je je beter laat voelen, beter dan de toestand om je heen voor mogelijk houdt.Genademensen stralen. Ze geven licht af. Ze laten voelen hoe het is om onafgebroken in verbinding met de Bron te leven.Ze klagen niet, zijn moedig en vastberaden; zij geven om elke vorm van leven, hoe nietig of onbeduidend ook. Zij worden door mooie dingen en gebeurtenissen geraakt tot in het diepst van hun gemoed. En toch kunnen zij anderen zowel als de wereld laten zijn, zonder de aandrang te voelen om in te grijpen.Daarom verschillen zij van de wereldverbeteraars.Die dénken te moeten ingrijpen omdat ze leven vanuit een kwetsuur ofwel vanuit een programmering die voorkomt uit karma.Ze werpen zich op, lopen in de kijker.Genademensen zijn integendeel de stille werkers. Men ziet hen zelden op de voorpagina staan, noch vallen ze op door hun daden of verwezenlijkingen. Ze hebben die behoefte niet. Zij zijn tevreden in de meest essentiële betekenis, namelijk in vrede met zichzelf en met God.Vele genademensen zijn voortdurend innerlijk in gesprek met hun Hemelse begeleiders of gidsen. Je ziet vaak een glimlach op hun gelaat.Toch kennen zij de Wee. Vooral dan in de vertaling van het Heimwee naar Huis.

De band met de Vervoerder

Haast alle genademensen hebben een diepe, onverbrekelijke band met de Vervoerder. Dat is de Heiland, die ze vrijwel allen in één van Zijn incarnaties hebben gekend. Die herinnering dragen ze in zich mee als hun kostbaarste bezit. Het is een weten dat hen als het ware onverwoestbaar maakt. Sommigen worden als ongenaakbaar versleten, vooral in hun jonge jaren. Het leek of ze niet konden worden gekwetst door boosheid of laakbare daden van anderen, maar vergis u niet. Ze zijn juist uiterst gevoelig en kwetsbaar, doch worden van eventuele verwondingen spoedig geheeld. De hemelingen dragen hen namelijk; ze koesteren hen, want zij zijn de parels van de schepping. Genademensen behoren tot de Heerscharen van de Vervoerder. Wie is Hij dan, dat Hij een eigen Heerschare onder zich heeft? Nergens wordt er van dat specifieke lichtleger melding gemaakt. De Vervoerder is de grootste van alle engelen. Toch is Hij geen aartsengel, maar een Lichtwezen dat zo direct met de Ene verbonden is als geen mens kan bevatten. We noemden Hem voorheen de Zoon, of de Messias, of de Gezant. Het zijn echter allemaal maar namen die Hem eren, maar geen naam niet zo goed tekent als de titel van Vervoerder! Hij vervoert namelijk zielen terug naar het Begin. Hij brengt mensen Thuis. Hij veroorzaakt een diepe tevredenheid van het moment dat men de Weg heeft gevonden om weer met de Schepper samen te vallen, of in Hem opgenomen te worden. Die diepe tevredenheid is vervoering. Het is de extase van de Eenwording. De glans die zulke vervoering teweegbrengt is af te lezen uit de blik en de glimlach, uit daden en houding.

Kwetsuren

Velen benijden genademensen om hun onverstoorbaarheid. Ze gaan ze testen om te zien of ze uit hun lood te slaan zijn. Vaak loopt dit uit op bewust aandoen van leed, op martelen en op de proef stellen. Alle genademensen hebben zoals de Vervoerder die aan het kruis stierf, soortgelijke pijnigingen ondergaan en zijn een eendere dood gestorven. Het deerde hen niet. Die martelingen en beproevingen hebben hen niet kapot gemaakt maar juist gesterkt in hun missie. Soms moesten deze gezanten er in een volgende incarnatie van bekomen, en enkelen hebben inderdaad hun missie opgegeven omdat ze de heling van de Hemel niet konden toelaten, te geslagen als ze waren door het lot. Helaas is dat zo. Dat betreuren wij. Altijd wordt er immers zoveel genade gegeven als er nodig is om de missie te kunnen voldragen. Er zijn er altijd die dat vergeten. Je kan het hun niet kwalijk nemen. Als er niemand in hun omgeving op wijst dat die genade bekomen kan worden, dan geven ze het soms op. Maar vrijwel altijd is er een genademens in hun buurt die getuigt van de enorme kracht die aan zendelingen wordt verleend om hun taak als lichtbrenger te volbrengen in een duistere omgeving. En altijd is het alsof de Vervoerder zelf hen draagt. Altijd toont de Zoon zich aan hen als de meest betrouwbare vriend en redder. Boze tongen beweren dat deze vormen van lijden en beproevingen niet meer horen voor te komen in de omgeving van verlichte mensen. Ze zeggen dat ze uit de tijd zijn. Ze hebben gelijk en geen gelijk. Genademensen zijn een heel bijzondere soort van verlichten. Ze zijn nooit verlicht om zichzelf. Er is geen greintje van zelfzucht meer in hen. Daarom kunnen ze soms bij anderen overkomen als naïef of onbezorgd en roekeloos. En soms zijn ze ook naïef en roekeloos en onbezonnen.Genade kan zo extatisch werken, dat men zich in gevaar begeeft dat eigenlijk een te grote uitdaging inhoudt. Daarom mengden de Meesters zich onder hen: om hen te leren zichzelf beter in te schatten, gedisciplineerder te zijn in de afstemming en in het verzorgen van de zelfbescherming. Meesters zijn echter zelden genademensen! Maar ze kunnen het worden, want bewondering voor deze verlichte mensensoort kan niet uitblijven.De Meesters vragen zich af waarom men zijn leven zou geven voor een Zaak of waarom men de zending in de waagschaal zou leggen voor Iemand, al zou dat de grootste Meester zijn van al.

Twee paden naar verlichting

Daarom is er u geleerd om twee paden te onderscheiden: het Pad der Engelen en het Pad der Meesters. Beiden leiden naar de verlichting, doch het meesterlijke pad leidt eerder naar zelfkennis en zelfwording (het begin van alle wijsheid!), terwijl dat van de engelen leidt naar de éénwording, dus de versmelting met de hoogste zijnsstaat en tenslotte met de Ene. Het samennemen van beide wegen breekt de Nieuwe Tijd open.Hij-Die-Komt zal immers beide wegen in zich verenigen.

Aandacht overwint onze behoefte aan erkenning 

Jullie wandelen op het scherp van de snede. Aan de linkerkant bevindt zich de behoefte aan erkenning. Aan de rechterkant de vanzelfsprekende dienstbaarheid. Is er nog behoeftigheid in jou om erkenning te krijgen en bevestiging? Ja toch? Geen mens kan eigenlijk zonder. Het is zo fijn om een compliment te geven en te ontvangen. Het is zo fijn om te horen dat je iets goed hebt gedaan, iets mooi hebt volbracht, de juiste inspanning hebt geleverd en een goed resultaat geboekt.Aan de andere kant wil je onzelfzuchtig zijn. Maak je jezelf wijs dat je geen bevestiging en geen erkenning nodig hebt, want dat God je wel ziet, en de engelen je zien, en dat de heiligen en al die wezens hierboven je op handen dragen omdat je op Aarde zo’n moeilijke taak komt volbrengen. Maar het blijft het scherp van de snede. Af en toe wil je toch wel graag dat er iemand over je hoofd streelt, je een schouderklopje geeft, of een duwtje in de rug. Dat iemand je ziet en zegt hoe mooi je bent, hoe knap je dat bedacht had, of mooi verwoord. Is dat hangen naar aandacht? Ja en neen. In feite is het de vanzelfsprekendheid zelve dat elke mens de andere ziet. De ander niet beoordeelt, maar werkelijk herkent. Dat is wat er bij de Essenen bestond. Men kende elkaar door en door, want iedereen was een open boek voor elkaar. Nooit werd iemand geprezen, maar men zag elkanders handelingen, elkaars inspanningen. En men knikte, men had het gezien en hoefde er geen woorden aan te verspillen. Je kan met een blik en een houding erkentelijkheid geven aan iemand. Je hoeft daarvoor niet grote taal te gebruiken.

De vanzelfsprekende hiërarchie 

Hoever is het gekomen in deze wereld dat er verkiezingen nodig zijn om iemand op een voetstuk te kunnen krijgen, of een hele partij op de voorgrond te kunnen dwingen. Hoe belachelijk is dit, hoe hilarisch. In feite zou er een vanzelfsprekende hiërarchie moeten bestaan, omdat men erkent dat iemand wijzer is, of verder geëvolueerd dan jijzelf. En je plaatst die persoon vooraan, of in het midden van een groep en laat die persoon het woord nemen, als dat nodig is. Denken jullie nu echt dat in de bijeenkomsten van de Essenen er altijd een Oudste het woord nam? Neen, dat was alleen op momenten dat er een vraag rees waarop er niet vanzelf een antwoord kwam. Of omdat je was vastgelopen op een idee, of een overtuiging, of een gebeurtenis. Dan werd de Oudste geraadpleegd. En spontaan vormde men een kring rondom hem, want als er één met een probleem zat, of met een vraag, dan gold die meteen ook voor alle anderen.  Hoeveel nederigheid is daarvoor nodig, om spontaan een kring te vormen wanneer iemand van jullie een vraag heeft, of ergens mee zit, of met een last rondloopt. Zou het dan niet prettig zijn wanneer aan mijzelf, of aan een voorganger, de vraag zou worden voorgelegd? Het is een bewijs van unanimiteit in de betekenis van eensgezindheid in de ziel. Want unus animus betekent: één ziel. 

Unanimiteit

Die unanimiteit is aan het groeien onder jullie, maar echt bestaan doet ze nog niet. De groei daarnaartoe moet ook beschouwd worden als een verheugend pad. Jullie herkennen af en toe een beweging die je ontroert, en dan weet je meteen: zo was het, zo herinner ik het mij en zo zal het in de toekomst weer wezen. Dat is de boodschap van het heil. HA-IL betekent: de uitroep van erkenning van het Licht. De HA, of de Aha-Erlebnis, zoals dat in de psychologie wordt genoemd, is de pure verwondering dat het Licht plots binnenstroomt en alles verheldert, alles in een helder daglicht zet. En dat is precies wat er antwoord brengt: het is het toestromende Licht. Al die uiteenzettingen van grote denkers, filosofen en wetenschappers zijn wellicht in de toekomst niet meer nodig als men zich kan herinneren, als men het licht kan binnenlaten en zelf de inspiratie ontvangen. Vorige keer heb ik je reeds gezegd dat jullie de heiligen van de laatste dagen zijn. Ach, het is maar een term, maar hoor vooral in het woord heilig het heil, waar jij ontvankelijk voor bent. Je voelt die lichte stroom bij jezelf toekomen. En er komen vanzelf wijze inzichten tot stand. Soms sta je versteld over je eigen gedachten, over je eigen inspiraties. En dat ontroert ook. Het brengt je van je stuk, maar het maakt je ook tegelijkertijd gelukkig.Heerlijk toch, om zo aangeraakt te worden door het Licht. Dat is de Nieuwe Tijd. Dat is hoe de profetieën waar worden. Elke mens, elke man en elke vrouw, ja, later zelfs kinderen, zullen wonderlijke woorden spreken, geïnspireerd door de Hogere Wereld, door dimensies die de doorsneemens niet kan zien. Je zal beelden ontvangen, en visioneren, waar andere mensen gewoon hun twee ogen gebruiken. Alle heldere gaven zullen vanzelf openbreken, want dat is wat het Licht doet. Het is aangeraakt worden, waardoor je levensboom tot bloei komt. Je chakra’s gaan open, je systemen van licht openen zich, en spontaan ga je al die toestromende informatie gebruiken voor de wereld. Niet langer voor jezelf. Dat is wat het instromende Licht doet. Het maakt vanzelf onzelfzuchtig. En zo ontstaat Eden, het paradijs.

Verlies je geloof niet

In jullie is er geen ongeloof meer, en dat vind ik zo heerlijk om te aanschouwen. Ik zie de verrukking in jullie harten. Jullie weten dat dit waarheid is. Tegelijkertijd is er een bange vrees, dat je er niet bij zult zijn wanneer het zover zal komen, en dat stukje vrees moet nog overwonnen worden. Jullie zijn bestemd voor de Nieuwe Tijd. Jullie zijn bestemd om gehoor te zijn voor mij, en daarna voor Hij-Die-Komt. Die voorbestemdheid is een soort van uitverkiezing. Maak die dan niet kapot, alstublieft. Gooi je geloof niet door dwaze omstandigheden in de hoek.Laat je niet beïnvloeden door personen die met kennis om je hoofd komen zwaaien. Laat je niet van de wijs brengen door Nieuwetijdstheorieën die niet door het Licht zijn geïnspireerd, doch vanuit ego. Leer het onderscheid maken, alsjeblieft, zo druk ik jullie op het hart. Maak het onderscheid tussen dat wat van het Licht wordt geïnspireerd, en dat wat vanuit grote geesten wordt geïnspireerd die niet licht zijn. Want er zijn grote geesten met een enorme uitstraling en een ongelooflijke kennis, die een heleboel verwarring zaaien, ook in spirituele middens. Hele bladzijden zijn volgeschreven met theorieën, met overwegingen, maar vooral met angst. Er worden verdedigingsmechanismen opgezet om bijvoorbeeld lastige energieën uit de lucht te helpen weren, of om je er weerstandig te helpen tegen worden. Ik zeg u: wees niet bang voor 5G, bijvoorbeeld. Wees niet bang voor radioactiviteit. Wees niet benauwd voor de grote veranderingen die eraan komen, want genademensen zijn beschermd. Het is juist door het Licht, dat zij vanzelf dat beschermveld waarmaken. Ze hoeven er zelfs niet aan te denken, het is er gewoon. Denk aan het verhaal in het Oude Testament van de jongelingen in de vuurkuil. Ze werden niet gedeerd. Ze liepen in het vuur, in de vurige oven rond en zongen. De koning die hen had laten gevangen zetten omdat ze zijn afgodsbeeld niet wilden aanbidden,was verbouwereerd, haalde hen eruit en vroeg: ‘Hoe hebben jullie dat geflikt?’ En zij zeiden: Was er dan vuur? We hebben het niet gevoeld. We waren zo in de vreugde. ‘En welke vreugde is dat dan,’ vroeg de vorst. Daarop getuigden zij: ‘De Heiland was met ons. We zagen Hem, we voelden Hem, en we dansten voor Hem. En we waren zo in extase, dat we geen pijn hebben gevoeld en niet werden gedeerd. Toen bekeerde de vorst zich, zo zegt het verhaal. Wel, het is zoals vuurlopen. Je kan elke angst ompolen, elke bedreiging ompolen. In feite wordt die bedreiging zelfs onbestaand. Maar daarvoor moet je nog groeien in liefde. En groeien met je Vleugels van Licht. En het gebeurt zo spontaan, je hoeft er niet in te oefenen. Het openbaart zich vanzelf aan je. Vandaag is een proefje. En morgen stel je plots vast, of overmorgen, of volgend jaar, dat je spontaan boven situaties gaat hangen met je Vleugels van Licht. Je hoeft dat niet opgedragen te krijgen, het is iets wat zich aan je voltrekt, aangepast aan het tempo van jouw groei in liefde. Wees dus niet verbouwereerd als je denkt dat het nog niks voor jou is, dat je er niet klaar voor bent, of dat er nog een boycotter in je zou zitten. Maak je geen zorgen. Denk gewoon aan mij. Dat is het enige wat ik vraag. Denk af en toe aan mij. En door aan mij, Amram, te denken komt dat veld dat ik naar jullie stuur in beweging en zet zich om je heen, en zo ontstaat de wieg voor de toekomst. De wieg van de Nieuwe Wereld. Laten we daarom nu God danken met het gebed des Heren. Het klinkt wat weemoedig, maar in jullie zit er ook weemoed, net zoals er in Jezus van Nazareth weemoed zat. En dus ook in mij, want ik erf die wee-moed. Daarover ging de wee in de tekst. Die wee is een hunker, is een verlangen. En tegelijkertijd maakt die moedig, en werkt die op het gemoed. Weemoed is een soort samengeperst woord waarin verschillende emoties zitten die verwijzen naar verlangen naar het Begin, het verlangen naar de Eenheid. Aanhoor het gebed. »

De eigen wonden begrijpen 

« Een van de redenen waarom je af en toe naar een kruisbeeld moet kijken en daar de lieve Heer moet zien hangen, met Zijn verwondingen en in agonie, is om te begrijpen hoezeer je zelf verwond bent. Velen vinden kruisbeelden overbodig, zijn er bang van, hebben er weerstand tegen, verwerpen zelfs de kruisdood. Ik zeg u: hoe kan je dan vrede krijgen met je eigen pijn? Hoe kan je vrede krijgen met je eigen verwondingen? Elke mens wordt verwond, gekwetst, gebruuskeerd. Het leven kan zich aan jou vergrijpen. Kijk dan naar Jezus, lamgeslagen aan het kruis. En zeg tot hem: Heilig Lam, help mij om mijn eigen wonden te begrijpen. Help mij om mijn kwetsuren te overwinnen, zoals Gij met de dood en de verrijzenis de pijn van de wereld hebt overwonnen. Help mij. Zie mij hier staan in mijn onvermogen en mijn onmacht om mijn eigen pijn te begrijpen. Want wie is er zover geëvolueerd dat hij elke kwetsuur kan openleggen, en erin kan kijken, de oorsprong en de oorzaak vatten? Wie is zover dat hij elke verwonding heeft genezen en vergeven? Want je wordt maar verwond als er een oorzaak is waar jij op gestuiterd bent. Je hebt je gesneden aan iets, je bent ergens tegenop gebotst, je bent ergens overheen gevallen. Al deze uitspraken verdienen aandacht. Gold dat dan ook voor Jezus? Was Hij over iets gestruikeld, ergens tegenaan gebotst? Heeft Hij zich ergens aan verwond? Neen. Deze Gezant was het slachtoffer van het openbaren van een waarheid die anderen niet konden verdragen. Sommige verwondingen in jullie zijn gelijkaardig. Je wordt bespot omwille van je spirituele keuzes. Je stuit op onbegrip in de omgeving. Men doet laatdunkend over jouw pad. Sommige mensen sturen je zelfs haat toe vanuit hun onbegrip. Of bespotten je, zoals Jezus werd bespot. Er is niets zo erg als in gedachten, of in de geest, of door de ether, spot sturen naar iemand toe. Of genadeloze opmerkingen doen over iemand of een situatie. Veroordelend spreken. Het slaat diepe verwondingen. Een deel van jullie pijn, een deel van jullie lijden, is eigenlijk het gevolg van de angst om in de voetsporen van de Gezanten te treden. Je lichaam rispt op, brengt oude prenten naar boven van vervolgingen, van verdachtmakingen, van ironische spotpartijen. Je hebt het allemaal meegemaakt, en het heeft zich in je fysieke celgeheugen gekristalliseerd. En je weet het niet. Je had het niet door. Op een bepaald ogenblik zal echter de pijn van je wijken. Zal je niet meer aan koortsen lijden. Zal je keel niet meer pijn doen. Zullen je gewrichten niet meer opspelen. Ik som maar op, wat er hier in deze groep heerst aan verwondingen.Ze zijn voor een groot percentage het resultaat van ingeprente verdachtmakingen en verwondingen door veroordeling, en van achtervolging. 

Vergeven

Daarom is er nu een grote vergevingsactie nodig. Als je dan toch gelooft in het heil voor de wereld, geloof dan ook in het heil voor jezelf. Trek het naar binnen. Adem met mij mee. HA-IL. Trek het heil naar binnen als een genezende stroom Licht, die deugd doet in je cellen, alles ompoolt wat daar aan vijandigheid zit tegen het verleden. En die vijandigheid, dat is ‘de vijand’. Je bent nog steeds boos op je vervolgers, op je beulen, op degenen die jou hebben beschimpt en bespot. Je hebt nog steeds verdriet, dat je destijds geen erkenning hebt gekregen. Dat er niet naar je is geluisterd. Dat je een pad bent voorgegaan waar anderen jou niet zijn gevolgd. Er zit zoveel chagrijn, zoveel miserie en verdriet in je geheugens, om al die geleden dingen waar je nu komaf moet mee maken. Adem het vrij. De pijn die je voelt is de oude pijn die wil vertrekken uit je lijf. Groei. Wees eerlijk, en open, en rechtstreeks. Maar blijf ook in je eigen waarheid als in een eigen cocon van licht. Neem geen stappen die de omgeving kunnen bruuskeren. Doe die stappen enkel binnenin. Waarheid moet gezaaid worden, niet opgedrongen. Waarheid is een regen die over een landschap regent. En het landschap is dorstig en neemt het aan, zonder te weten welke regendruppels welke taal spreken. Met andere woorden: werk in het verborgene. Blijf vooral jezelf, je heerlijke zelf, en straal die innerlijke gemoedsrust uit, die liefde is. 

Vrede met alles wat is zoals het is

Moge dit zo wezen. Dit is het heil dat een einde maakt aan de worstelingen. Geef je over, en laat je niet meer om de tuin leiden door ‘worsteling is nodig’. Want dat is een illusie die door de wereld wordt geweven. De wereld bedenkt strijd. De wereld bedenkt aversie en tegenstand.Als je niet tegen iets bent, ben je gewoon niet in, tracht men iedereen te doen geloven.Moge die zienswijze ophouden. Je hoeft niet met alles akkoord te zijn, maar wees in vrede met alles wat er is zoals het nu is. Spreid er je zegen over uit en het zal veranderen. Dat zeg ik jullie. Zo zal het zijn. Het is het Licht dat alles veranderen doet. Ik groet jullie en zegen. »